Wat is dat toch????
Posted: 27 Jan 2006, 20:14
Vandaag even langs de dealer geweest om een 5-tal bougies te halen.
Wordt wel weer eens tijd........
Loop ik binnen komt er van de 1e etage een man in driedelig pak en met en smoel waar de arrogantie vanaf straalt. Echt een blik van: "Mmmm vast geen Thesiskoper"..
Enfin ik naar de balie alwaar ik te woord wordt gestaan door een receptioniste die alleraardigst is.
Kunnen een hoop verkopers daar een voorbeeld aan nemen........
Ik sta te wachten op de man van het magazijn, twee verkopers (althans ga ik vanuit) bij het koffieaparaat, samen kletsend en een keurende blik op mij werpend van: "Ïs het de moeite waard om hem (ik dus) aan te spreken... spijkerbroek, ski-jack.. geen Armani-zonnebril..... Nee vast niet".
Vervolgens de man van het magazijn.....
Kortaf en zei alleen het hoogst nodige, alsof hij voor mij langer op zijn werk was gebleven.....
Oké ik geef toen niet echt een super beeld van de dealer te hebben, alles daardoor misschien wat VERkleurd zie en bovenstaande ook wat gekscherend heb beschreven want, natuurlijk kan ik geen gedachten lezen maar toch....
De blikken en klantvriendelijkheid spraken voor mij weer boekdelen.
Ligt dat aan mij? Moet ik de volgende keer ook maar in driedelig pak gekleed gaan ook al is het om wat onderdelen te halen?? Hebben jullie er ook last van?
Ik mis hier een beetje het enthousiastme... in Italië hebben ze dat gelukkig in de kleinere plaatjes nog wel.
Zeg maar.... daar sleutelen ze nog met hun hart, ziel en zaligheid. Staat de eigenaar van de zaak zelf nog in overall vol met vlekken. Heeft men nog passie voor de automerken waar ze voor sleutelen. Nemen sommige zelfs de moeite om naar buiten te lopen om je auto te bekijken.
Wanneer ik daar (toen nog Alfa-liefhebber) wel eens de plaatselijke dealers bezocht en zij ook maar iets van mijn liefde voor het merk waarnamen, ging ik al weg met tassen en armen vol met posters, folders verhalen en één keer zelfs een bezoek aan hun privé collectie in de kelder, rijker.
Tuurlijk verwacht ik niet dat men ook hier, in het nuchtere Nederland, zo is. Of ben ik uit op gratis gedoe.
Ik heb alleen toch het idee dat men vaak alleen nog maar met 'de portemonnee' in hun achterhoofd werkt... en zal het hun een worst zijn welke merk ze vertegenwoordigen.... Jammer.
Maar goed, niet dat iemand wat aan bovenstaande heeft.... maar wilde het toch effe kwijt.
Overigens maakte de rit met de Kappa, naar huis bijna alles weer goed ; )
Ook doet het mij goed dat er nog mensen zijn met passie voor hun merk zoals jullie hier en zal dus zeker proberen op de bijeenkomst te komen !
Gelukkkig weet in nog wel een garage waar men als hobby is begonnen met het sleutelen aan italiaanse auto's en door succes men er hun beroep van heeft gemaakt. Daar is nog wel wat passie te vinden.
Maar goed mag de pret van het rijden in de Kappa niet drukken toch?
Saluti!
Wordt wel weer eens tijd........
Loop ik binnen komt er van de 1e etage een man in driedelig pak en met en smoel waar de arrogantie vanaf straalt. Echt een blik van: "Mmmm vast geen Thesiskoper"..
Enfin ik naar de balie alwaar ik te woord wordt gestaan door een receptioniste die alleraardigst is.
Kunnen een hoop verkopers daar een voorbeeld aan nemen........
Ik sta te wachten op de man van het magazijn, twee verkopers (althans ga ik vanuit) bij het koffieaparaat, samen kletsend en een keurende blik op mij werpend van: "Ïs het de moeite waard om hem (ik dus) aan te spreken... spijkerbroek, ski-jack.. geen Armani-zonnebril..... Nee vast niet".
Vervolgens de man van het magazijn.....
Kortaf en zei alleen het hoogst nodige, alsof hij voor mij langer op zijn werk was gebleven.....
Oké ik geef toen niet echt een super beeld van de dealer te hebben, alles daardoor misschien wat VERkleurd zie en bovenstaande ook wat gekscherend heb beschreven want, natuurlijk kan ik geen gedachten lezen maar toch....
De blikken en klantvriendelijkheid spraken voor mij weer boekdelen.
Ligt dat aan mij? Moet ik de volgende keer ook maar in driedelig pak gekleed gaan ook al is het om wat onderdelen te halen?? Hebben jullie er ook last van?
Ik mis hier een beetje het enthousiastme... in Italië hebben ze dat gelukkig in de kleinere plaatjes nog wel.
Zeg maar.... daar sleutelen ze nog met hun hart, ziel en zaligheid. Staat de eigenaar van de zaak zelf nog in overall vol met vlekken. Heeft men nog passie voor de automerken waar ze voor sleutelen. Nemen sommige zelfs de moeite om naar buiten te lopen om je auto te bekijken.
Wanneer ik daar (toen nog Alfa-liefhebber) wel eens de plaatselijke dealers bezocht en zij ook maar iets van mijn liefde voor het merk waarnamen, ging ik al weg met tassen en armen vol met posters, folders verhalen en één keer zelfs een bezoek aan hun privé collectie in de kelder, rijker.
Tuurlijk verwacht ik niet dat men ook hier, in het nuchtere Nederland, zo is. Of ben ik uit op gratis gedoe.
Ik heb alleen toch het idee dat men vaak alleen nog maar met 'de portemonnee' in hun achterhoofd werkt... en zal het hun een worst zijn welke merk ze vertegenwoordigen.... Jammer.
Maar goed, niet dat iemand wat aan bovenstaande heeft.... maar wilde het toch effe kwijt.
Overigens maakte de rit met de Kappa, naar huis bijna alles weer goed ; )
Ook doet het mij goed dat er nog mensen zijn met passie voor hun merk zoals jullie hier en zal dus zeker proberen op de bijeenkomst te komen !
Gelukkkig weet in nog wel een garage waar men als hobby is begonnen met het sleutelen aan italiaanse auto's en door succes men er hun beroep van heeft gemaakt. Daar is nog wel wat passie te vinden.
Maar goed mag de pret van het rijden in de Kappa niet drukken toch?
Saluti!