HF dag, Have Fun
Posted: 04 Sep 2005, 10:07
Gisteren was het dan zover, verzamelen bij Huib’s Casa Fulvia voor de “1ste Vlaams Nederlandse Fulvia bijeenkomst” dure woorden voor een gezellige ongedwongen bijeenkomst van forumleden.
We werden ontvangen met een heerlijk ontbijtje en koffie, voor ons was dit zeer aangenaam omdat we vanuit Friesland al ruim 180 km achter de kiezen hadden voor we de Casa bereikte.
Bij aankomst stonden er al een viertal Fulvias en op mijn vraag aan Huib hoeveel verwacht je er zij hij 20??
Ja hoor zal wel, dacht ik toen, maar spoedig daarna vormde zich een colonne van 17 Fulvia’s, Berlina’s Zagato’s en Coupeekes op het erf, het was een heerlijke mix van Vlaamse en Hollandse lotgenoten, liefhebbers van Italiaans moois, na wat geklets en het nodige fotograferen vertrokken we met een uitgebreide route beschrijving door het wonderschone Brabant.
We moesten het rustig aan doen van Huib, i.v.m. het wild dat nog wel eens kon oversteken,
Rustig aan werd het ook we werden naar zandpaden gedirigeerd waar volgens mij de infanterie de dag ervoor had geoefend.
Diepe kuilen en stof, wat een stof op al die schoongewassen en gepoetste karretjes, als je goed uitkeek was er geen probleem, het valt op dat 30 jaar oude en voor sommige 40 jaar oude auto’s ze maar weinig tot geen rammeltjes vertonen als je over slechte wegen of wasborden rijd, de kwaliteit blijft immer aanwezig.
Op de zeer gedetailleerde kaarten die we uitgereikt kregen was het goed volgen, Zelf heb ik nog nooit zoveel maïs gezien als gisteren, soms leek het wel een doolhof waarin we reden wat een schitterende weggetjes heb je daar in België.
Na een relaxte en geslaagde lunch werd de weg vervolgd in colonne, dit reed prettig, alleen maar volgen, totdat we in een groepje van drie auto’s verzeild raakten, de wegen nog smaller werden en we dus zelf de juiste richting moesten volgen, dit ging geweldig na het onvermijdelijke keren, uitstappen in de “overlegdriehoek” treden en de weg vervolgen, wij reden in een groepje met onze Japanse vrienden in de Zagato, zij hadden ook keurig de kaart op schoot maar konden niets begrijpen van de uitleg op de kaart, maar door samenwerking en kop over kop overnemen, om maar in wielertermen te spreken, kwamen we hongerig en dorstig aan op de Hijbaard, een uitspanning in the middle of nowhere, maar razend druk, hier de nodige versnaperingen tot ons genomen, de laatste technische details aan tafel doorgenomen en na een bedankje aan beide organisatoren huiswaarts gekeerd, met een voldaan gevoel en iets van dat doen we volgend jaar weer, met nog meer “leden” ons karretje heeft zich kranig gedragen en ik hoop dat een ieder weer veilig en safe is thuisgekomen.
HUIB EN BART BEDANKT. Henk
We werden ontvangen met een heerlijk ontbijtje en koffie, voor ons was dit zeer aangenaam omdat we vanuit Friesland al ruim 180 km achter de kiezen hadden voor we de Casa bereikte.
Bij aankomst stonden er al een viertal Fulvias en op mijn vraag aan Huib hoeveel verwacht je er zij hij 20??
Ja hoor zal wel, dacht ik toen, maar spoedig daarna vormde zich een colonne van 17 Fulvia’s, Berlina’s Zagato’s en Coupeekes op het erf, het was een heerlijke mix van Vlaamse en Hollandse lotgenoten, liefhebbers van Italiaans moois, na wat geklets en het nodige fotograferen vertrokken we met een uitgebreide route beschrijving door het wonderschone Brabant.
We moesten het rustig aan doen van Huib, i.v.m. het wild dat nog wel eens kon oversteken,
Rustig aan werd het ook we werden naar zandpaden gedirigeerd waar volgens mij de infanterie de dag ervoor had geoefend.
Diepe kuilen en stof, wat een stof op al die schoongewassen en gepoetste karretjes, als je goed uitkeek was er geen probleem, het valt op dat 30 jaar oude en voor sommige 40 jaar oude auto’s ze maar weinig tot geen rammeltjes vertonen als je over slechte wegen of wasborden rijd, de kwaliteit blijft immer aanwezig.
Op de zeer gedetailleerde kaarten die we uitgereikt kregen was het goed volgen, Zelf heb ik nog nooit zoveel maïs gezien als gisteren, soms leek het wel een doolhof waarin we reden wat een schitterende weggetjes heb je daar in België.
Na een relaxte en geslaagde lunch werd de weg vervolgd in colonne, dit reed prettig, alleen maar volgen, totdat we in een groepje van drie auto’s verzeild raakten, de wegen nog smaller werden en we dus zelf de juiste richting moesten volgen, dit ging geweldig na het onvermijdelijke keren, uitstappen in de “overlegdriehoek” treden en de weg vervolgen, wij reden in een groepje met onze Japanse vrienden in de Zagato, zij hadden ook keurig de kaart op schoot maar konden niets begrijpen van de uitleg op de kaart, maar door samenwerking en kop over kop overnemen, om maar in wielertermen te spreken, kwamen we hongerig en dorstig aan op de Hijbaard, een uitspanning in the middle of nowhere, maar razend druk, hier de nodige versnaperingen tot ons genomen, de laatste technische details aan tafel doorgenomen en na een bedankje aan beide organisatoren huiswaarts gekeerd, met een voldaan gevoel en iets van dat doen we volgend jaar weer, met nog meer “leden” ons karretje heeft zich kranig gedragen en ik hoop dat een ieder weer veilig en safe is thuisgekomen.
HUIB EN BART BEDANKT. Henk
