Page 2 of 5
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 20 Nov 2007, 22:44
by Claire
Heel goed heren. Jasper, you're right; de wereld wordt een stuk mooier met al die oude autootjes op de weg.
De dag beginnen met een ritje in een mooie oldtimer; zorgt voor een zonnetje in de ochtend, hoe grauw en grijs de morgen ook mag zijn.
Mijn Fulviaatje bracht mij ook dagelijks overal waar ik heen wilde gaan. Nu staat ze even binnen en ben ik goed voor haar aan het zorgen. Een mooie klus en erg leerzaam. Ik mis haar wel, de ritjes naar mijn werk zijn niet meer zo'n bijzondere ervaring.
Jasper, je zegt dat je comfort inlevert, wanneer je in je Fulviaatje rijdt. Hier begrijp ik niet zoveel van. De luxe van de auto's van tegenwoordig steelt een stukje van het de beleving van het autorijden. Als ik wekelijks een paar keer op en neer zou moeten rijden naar Italiƫ of waar dan ook, en ik zou mogen kiezen tussen een nieuwe luxe auto met 'alle comfort en gemakken' en een Fulviaatje... Dan heb ik geen bedenktijd nodig. Ik zou in het Fulviaatje stappen, de sleutel omdraaien en vertrekken.
Succes met je Fulviaatje, Jasper.
Claire
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 20 Nov 2007, 22:51
by Pepijn
Ik ben lang, slank en blond, maar toch een echte Hollander, ik heb een redelijk goed verstand en toen ik drie was stond ik tussen de twee voorstoelen van mijn vaders Amazone en kende ik alle automerken uit mijn hoofd (een familiekwaaltje).
Na de Amazone kwam een donkergroene 142 Automaat, daarna een witte 144E. Wat ik me vooral herinner was de enorme kofferruimte en dat de spatborden over de grond sleepten als we weer eens met te veel aardappelen op vakantie gingen.
Daarna ging het mis en ben ik lange tijd Volvo-loos door het leven gegaan, maar daar wil ik op de redelijk korte termijn verandering in brengen. Alle bruikbare tips die leiden naar een mooi exemplaar met "weinig" kilometers zijn natuurlijk welkom.
P
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 20 Nov 2007, 23:22
by Jasper
Claire,
Ik weet dat je gelijk hebt, zekers omdat ik nog steeds t "oud-ijzer" boven het hedendaagse verkies.
Ik heb het er net als jij graag voor over om zo rond te rijden!
Maar ik wilde alleen even aangeven dat de verschillen nog altijd goed te merken zijn na een overstapje.
Als ik met mn Fulviaatje naar mn broer tuf Nabij Zeeland, (ik kom van de Veluwe) en daar dan bij de stoplichten sta, denk ik: wat staat die radio toch hard!
Maar de realiteit laat zich raden: die moet wel zo hard staan anders hoor je m niet, haha!
Nu is de muziek van het motortje van de Fulvia natuurlijk niet te overtreffen maar toch zijn die geluiden allemaal eenigzins vermoeiend op langere ritten.
Ook ik mag de komende tijden nog flink genieten van sleutelen aan de Fulvia, er moet nog genoeg aan gebeuren.....
Tijdens dit sleutelen hoop ik er nog wel gewoon mee rond te kunnen rijden.
Ik kom steeds vaker tot de conclussie dat ik haast moet maken met mn andere motortje omdat deze naar mijn mening erg hard achteruit gaat.
Leuke klusje's allemaal, zekers als t materiaal er alleen maar beter op word!
Toeter je als je me ziet tuffen?
Jasper.
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 21 Nov 2007, 00:22
by Huib Geurink
Paar jaar geleden reed ik nog twee keer per week heen en weer naar Bern met de Fulvia coupe. Ging helemaal goed.
Tot 1996 reed ik steeds op de laatste nieuwe Lancia. Dat waren toen Thema Turbo's. Eens per 3 maanden moest ik naar Imola. Dat is 1250 km van Breda. Na een uitgebreid diner reed ik dan 's nachts in 10 uur naar Breda. De keer daarop probeerde ik het een kwartier sneller te doen. Helemaal gek. Ik heb toen ineens besloten om er 2 en liefst 3 dagen over te doen met een Fulvia en dan enkel over secundaire wegen. Dan heb ik ook minstens 2 keer goed gegeten.
Toen nam ik altijd de snelste weg. Dat heeft niet geholpen. Nu neem ik steeds de mooiste weg. Helpt ook niet maar het is in ieder geval leuker.
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 21 Nov 2007, 00:48
by jojo
Pepijn ,
Google even op " irv gordon volvo" en wil je dan :
Alle bruikbare tips die leiden naar een mooi exemplaar met "weinig" kilometers zijn natuurlijk welkom"
nader specificeren aub?
Daily ,fulvia (serie 1) ,volvo amazon sedan ('62) en "estate" , jag XJ6 4.2 (serie 1) en met droog weer ( en een goede rug )want ook de berijder begint tekenen des tijds te bemerken een spitfire.
Familie hok helaas een seat alhambra alles aanwezig behalve karakter en genot.
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 21 Nov 2007, 11:42
by Bart Verbeek
Hey Walter
Dat Volvo gevoel snap ik ook nog wel een beetje hoor; ik heb ooit ook een mooie 2deurs Amazon gehad met de 1800 traktormotor. Koppel en peekaas moest je zelf wel meebrengen, net zoals armspieren voor de koerswijziging van de asfalttanker. Ruimte was er te over, maar rijplezier heb ik nergens gevonden. De enige niet-Italiaanse auto die me kon betoveren was mijn donkerblauwe Triumph Dolomite Sprint, een waarachtig temperament had dat machien!
Voor Pepijn: garage Delest in Vlaardingen heeft ook altijd wat Volvo's staan.
Bob: een Trevi vx lijkt me een killer van een wagen. Maar een goeie vinden lijkt me een ander paar mouwen, en anderzijds denk ik niet dat ik op een warme ontvangst mag rekenen bij thuiskomst.
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 21 Nov 2007, 21:22
by Jasper
Die Trevi's... vind je die uberhaupt nog wel?
Mooie wagen maar al heel erg lang niet mer waargenomen.
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 21 Nov 2007, 22:07
by Pepijn
Ik heb zeker niet de ambitie om voor het Guiness Book of Records te gaan. In de UK kom je dat soort verhalen ook wel tegen, maar dan zijn de betreffende auto's twee of drie keer volledig gerestaureerd. Niets mis mee, maar dat ben ik niet van plan.
Weinig kilometers is een auto met 160-180.000 op de teller (of minder), in ieder geval onder de twee ton die zonder al te veel problemen in een aantal jaren naar de drie ton gereden kan worden. De meeste Polar rijders zijn erg positief over hun "tank".
P
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 21 Nov 2007, 23:38
by Marco
Fanalone (enige echte originele replia) is nog steeds in aanbouw, alhoewel er nu echt schot in begint te komen.
Toch, omdat het zolang duurt, en ik toch wel een soort van benzine door m'n lijf heb lopen, heb ik lekker een oude en lang gekoesterde droom aangeschaft: Fiat 125S van 1970. Vroeger had mijn pa er (na zijn 1800B) in 1968 eentje en in 1970 nog een. Zelf heb ik er in 75 en 79 eentje gehad, en behalve dat ik gewoon altijd pech had met die auto's waren ze gewoon fantastisch. Ik heb hem nu een half jaartje en de eerste motor ligt er al weer uit ....... Vorige maand dus de 1.6 vervangen door een 1.8 met dubbele Webers en nu is het natuurlijk scheuren met dat ding totdat ie weer de geest geeft!
Ieder mogelijkheid grijp ik dus aan om de Fiat te pakken i.p.v. de veel gerieflijke en Vel Satis (welke met 100.000 een nieuwe motor kreeg zoals jullie je misschien nog wel kunnen herinneren, en vorige maand met 200.000 een nieuwe bak.....).
Maar het wachten is nu op de Fulvia! Sinds ik m'n gele kreng kwijt ben mist er toch echt iets, al zijn het alleen maar de opmerkingen van omstanders welke melden dat ze het toch wel een hele mooie Alfa vinden, of was het nu een BMW (waar gebeurd!)?
Oud rijden is gewoon het mooiste voor een autofiel! Je hebt tenslotte altijd wat te lullen!
Re: Raspaarden en werkpaarden
Posted: 22 Nov 2007, 10:04
by Ron Linssen
Leuk he,
is het me toch gelukt om wat beweging op het forum te krijgen.
Groetjes.